Ter plekke leegkloppen is een interessant alternatief op recycling |
|
|
|
|
 |
| 170 sec |
Recycling van kunstgras kan ook anders
In de huidige heisa rondom recycling van velden vergeten we weleens dat recycling van een kunstgrasveld niet per se inhoudt dat een veld compleet verwerkt wordt. Ter plekke uitkloppen en de mat en de infill apart afvoeren kan ook. Het is een interessant alternatief als de mat nog een zekere restwaarde heeft.
 |
Dat laatste geldt zeker in Wijchen, waar Laurant Infra Groen van de gemeente opdracht kreeg om één hockeymat en twee SBR-voetbalmatten op te pakken en te renoveren. Aanvankelijk was het de bedoeling de voetbalmatten te vervangen door TPE - ingestrooide matten met als infill TPE Holo van Celanese/Softer. Cees Janssen van Stichting Groene Grasvelden, de beheerorganisatie die voor Wijchen de kunstgrasvelden beheert: 'Wij hebben erg goede ervaringen met dit materiaal en zijn van mening dat dit sterk en duurzaam genoeg is om twee cycli mee te gaan.' Het recente rapport van Echa over microplastics gooide echter roet in het eten. De gemeente Wijchen besloot daarom begin dit jaar dat de nieuwe voetbalmatten met kurk ingevuld moesten worden. Laurant Infra kreeg de opdracht na een meervoudig onderhandse aanbesteding.
 | | Maarten Laurant |
|
|
Maarten Laurant, ceo van dit bedrijf, is een wat onbekende naam in het kunstgraswereldje. Dat komt doordat zijn bedrijf vooral regionaal werkt. Als het aan Laurant ligt, duurt dat niet lang meer. Het bedrijf ziet kunstgras als een belangrijk onderdeel van de bedrijfsvoering en heeft zelfs al een aantal interessante investeringen gedaan om de kwaliteit van het geleverde werk te verbeteren. Een van die investeringen is een zogenaamde rijdende Total Station, een kleine oppervlaktescanner waarmee je veel preciezer dan met laser op een kilverbak een hoogtekaart kunt maken van de onderbouw van een kunstgrasveld. Volgens Laurant levert dat een duidelijk hogere kwaliteit op, omdat 3 cm tonrond nu ook werkelijk 3 cm is.
Recycling
De recycling van de voetbalmatten in Wijchen is de echte aanleiding om dit verhaal te schrijven. De oude matten ware 'normale' SBR-matten, die intensief gebruikt waren, maar zeker niet door en door versleten. Dat laatste bood de mogelijk voor een tweede leven van deze matten. Laurant: 'Ik heb de gemeente via een open begroting de keuze geboden uit drie manieren om de oude mat af te voeren. Onder andere op basis van de prijs is de keuze gevallen op de Carpet Beater van Carl Rennen.' Een precieze prijs wil Laurant niet geven, maar grofweg komt het neer op een bedrag van 35,000 euro per veld, inclusief de stortkosten van de infill en de restwaarde van de oude mat. Carl Rennen zal het later ook nog eens uitleggen: 'De restwaarde van de oude mat gaat volledig naar de opdrachtgever. Ons belang is het werk te krijgen.' Het afzetten van de oude mat is volgens Rennen geen enkel probleem; de vraag zou vele malen groter zijn dan het aanbod. Deze matten komen overal terecht: rondom maneges en zwembaden, maar ze worden ook geëxporteerd, tot Taiwan aan toe.
Stortkosten
35.000 euro is veel geld, zeker als je het vergelijkt met de kosten die een paar jaar daarvoor zijn betaald voor de afvoer van een kunstgrasmat. Laurant wijst er echter fijntjes op dat je de stortkosten niet mag vergeten. In een gemiddeld kunstgrasveld zit ongeveer 300 ton infill en zand. De kosten van afvoer en reiniging bedragen ongeveer 40 euro per ton. Dat is dus alleen al voor het zand en de SBR 12.000 euro. Het zand wordt na een wasbeurt aangeboden als industriezand; de SBR gaat naar de cementindustrie om daar als brandstof te dienen. Carl Rennen zet het SBR-zandmengsel af bij Theo Pouw in Utrecht.
 | | Carl Rennen |
|
|
Opgeruimd staat netjes
Wijchen ligt vlak bij het redactiekantoor van Fieldmanager, dus even kijken tijdens het opruimen is geen probleem. Dan blijkt dat de Carpet Beater niet echt heeft stilgestaan. Alleen de naam van de oude Carpet Beater van jaren her is hetzelfde gebleven. De nieuwe zelfrijdende machine is een totaal nieuwe machine, die niet meer achter een tractor hangt maar zelfrijdend is op een tweetal rupsen en wordt bediend via een draadloze console. De essentie blijkt hetzelfde. Nadat de mat met een mes op de neus van een compacttractor is doorgesneden, wordt deze leeggeklopt en opgerold. Ik ga twee keer kijken bij de Carpet Beater, de eerste keer op een droge dag en de tweede keer na een nachtelijke regenbui van 14 mm. Volgens Rennen kan zijn Carpet Beater in beide gevallen een goede kwaliteit leveren, maar moet je met een vochtige mat wel langzamer werken om de mat goed leeg te krijgen. Ik kan het niet controleren, maar volgens Rennen zou je meer dan 99 procent van de infill uit de mat kunnen kloppen.
|
|
De huidige Carpet Beater is het resultaat van constante innovatie: er worden steeds kleine en grote zaken aangepast om de machine beter laten te functioneren
| |
|
Nieuw veld
De oude voetbalmatten hadden een opduwhoogte van 60 mm. De nieuwe Lano-mat is een fractie lager: 55 mm. Dat betekent dat nadat de oude mat is verwijderd, de onderbouw met 5 mm moet worden verhoogd, zodat de nieuwe mat exact aansluit op de bestaande bestrating. En daarbij komt de nieuwe rijdende Total Station van Laurant Groen Infra om de hoek kijken.
|
|
|
 |
|
Kees van Oostenrijk - RecyBEM
Wednesday 24 July 2019 |
|
Informatief en leuk artikel.
Ter toelichting: Recycling van rubbergranulaat en van de kunstgrasmatten vindt altijd gescheiden plaats, door verschillende soorten bedrijven. Er zijn vele rubberverwerkende bedrijven, die rubbergranulaat kunnen hergebruiken in het gebruik van rubber tot andere produkten. Bij de kunstgrasmat ligt dat veel moeilijker. In feite staat die markt nog in de kinderschoenen. Daarnaast moet ik nog wat coorecties geven over het gebruik van de soorten granulaat.
De veldbeheerders in Wijchen geven beroepshalve de voorkeur aan SBR-rubbergranulaat van gebruikte banden, omdat zij als vakmensen weten, dat dit materiaal verreweg de beste speeleigenschappen geeft, en in die periode twee- tot driemaal zo lang meegaat.
Tijdens die lange gebruiksperiode van 10 tot 15 jaar is het verrweg het goedkoopste en beste materiaal. En daarna? Gewoon weer hergebruiken. Kurk houdt het tussen de 3 en 5 jaar uit, TPE iets langer. Beide typen vergruisen relatief snel en veroorzaken zo duidelijk meer blessures. De milieu-aspecten verschillen niet veel. De recyclingwaarde van SBR-granulaat is vele malen hoger, het beste voorbeeld van een produkt binnen de circulaire economie.
Gevaar voor gezondheid is helaas een verzonnen verhaal, waarvan de feiten, cijfers en impact gewoon niet deugen. Volkomen misplaatst en gericht op angstcreatie en chemofobie bij ouders en andere partijen, die daar gevoelig voor zijn. En om misverstanden te voorkomen, kunstgras en alle andere soorten granulaat zijn eveneens chemische produkten, ook kurk met harshoudende additieven, die dus even zorgvuldig als SBR-granulaat en autobanden zullen moeten worden gemaakt! Van autobanden en SBR-granulaat weten we als producenten en leveranciers heel veel, dragen we wereldwijd de verantwoordelijkheid voor onze medewerkers, autorijders, herverwerkers, etc. Maar wat weten we eigenlijk van kurk, TPE en EPDM?? Hoe durven we dan als wethouders van sport dergelijke keuzes te maken? Zonder enige bestudering van feiten en achtergronden! Verkwanselen van maatschappelijk kapitaal, omdat we onze rug niet recht durven houden. De emotie volgen zonder de ratio te raadplegen! Is dat goed leiderschap Weer eens wat stof tot nadenken!
|
|
|
Tip de redactie
|
