Revolutionaire renovatie in het oudste tennisstadion van Nederland |
|
|
|
|
| Sylvia de Witt,
donderdag 13 september 2018 |
 |
| 430 sec |
De Haagse Lawn Tennis Club (HLTC) de Metselaars in Scheveningen is er weer helemaal klaar voor. Hun centercourt, waar tot 1987 veertig keer de Nationale Tenniskampioenschappen (NTK) werden georganiseerd en waar tientallen Davis Cup-ontmoetingen hebben plaatsgevonden, is geheel onder handen genomen door de Oosthoek Groep. Zo werd onder meer het oude gravel vervangen door Gravelplus Premium en maakte één baan plaats voor een parkeerplaats.
| Ivo Pols is erg trots op 'zijn' nieuwe centercourt. |
Wanneer ik uit de auto stap op de gloednieuwe parkeerplaats van HLTC De Metselaars, kortweg ‘de Mets’, dringt de zilte zeelucht mijn neusgaten binnen. Wat een luxe om gratis te kunnen parkeren op slechts 500 meter van de boulevard. Maar het is natuurlijk vooral fijn voor de leden van deze tennisclub, die hier nu op hun gemak een balletje kunnen slaan en wat eten en drinken na afloop, zonder bang te zijn dat de meter ‘afloopt’. Op weg naar het clubhuis kom ik langs de Gravelplus Premium-banen die vijf jaar geleden zijn aangelegd door de Oosthoek Groep. Het mooie weer brengt veel mensen op de baan.
In zijn kantoor wil parkdirecteur Ivo Pols mij graag wat over de rijke geschiedenis van zijn club vertellen. Tennis was al in de 19e eeuw enorm populair in Den Haag. Op een deel van deze locatie werd er zelfs voor die tijd al gespeeld; hij heeft er nog een foto van waarop mannen en vrouwen te zien zijn in lange witte broeken en jurken. In de jaren 20 van de vorige eeuw ontstond de behoefte aan een complex waar ook tenniswedstrijden konden worden gehouden, want zoiets was er nog niet in Nederland.
‘Tweehonderd aandeelhouders, grotendeels adel, van jonkheren tot baronessen, legden voor het nieuw aan te leggen complex ieder 500 gulden in, een godsvermogen in die tijd, omdat het nationale en internationale tennis daarmee was gebaat. Ze hadden ook gratis entree tot alle tenniswedstrijden.’ Hij wijst op een poster aan de muur: een abonnement (passe-partout) kostte in die jaren 40 gulden. ‘Het weekloon van een ambachtsman.’
Prinses Juliana
Met 100.000 gulden werd het complex Mets Tennisbanen opgericht. Mets staat voor Maatschappij tot Exploitatie Tennisbanen Scheveningen. De opening vond plaats op 31 juli 1926 en vanaf 1928 was dit dé locatie voor nationale en internationale wedstrijden. Tijdens de Olympische Spelen in 1928 werd op de Mets een tennisolympiade georganiseerd, waaraan vrijwel alle grote namen uit de tenniswereld deelnamen, en in de jaren 30 kwam prinses Juliana regelmatig hiernaartoe voor een potje tennis of voor internationale wedstrijden. Hier werden tot 1987 veertig keer de Nationale Tenniskampioenschappen (NTK) georganiseerd. Ook vonden er tientallen keren Davis Cup-ontmoetingen plaats en wordt er sinds 1993 jaarlijks de ATP Challenger Scheveningen georganiseerd (tegenwoordig The Hague Open genoemd).
De toren van Pisa
‘Dit was de tennistempel van Nederland’, zegt Pols. ‘Het oude centercourt bestond uit drie banen met rondom viploges en tribunes met een capaciteit voor meer dan 3000 toeschouwers. Dat was voor die tijd een enorm aantal. De Nationale Tenniskampioenen gingen vanaf 1985 het land in en bestaan inmiddels in die opzet niet meer. De Davis Cup-wedstrijden werden zo’n twintig jaar geleden steeds groter qua opzet en bezoekersaantallen; dat waren de jaren van Krajicek, Haarhuis, Eltingh. Daarvoor werden in verschillende steden grote stadions gebouwd, want dit complex werd niet meer geschikt geacht voor zulke grote evenementen. Langs de tribunes op het centercourt stond een muur, die net zo scheef was als de toren van Pisa. In 2004 vonden we dat daar wat aan moest gebeuren. Wij lieten tribunes verwijderen, de muur slopen, keerwanden plaatsen en een del op straatniveau brengen. Ook werd er een minitennisbaan aangelegd. Tot afgelopen voorjaar was dit de situatie van het centercourt.’
#T Centercourt met voeten in het water
Vijf jaar geleden liet de Mets vijf gravelbanen op het complex vervangen door Gravelplus Premium-banen. Dit werd uitgevoerd door de Oosthoek Groep. Omdat Pols erg tevreden was over hun werkzaamheden, zocht hij vorig jaar september opnieuw contact met Piet Oosthoek, want ook op het centercourt moest Gravelplus Premium komen.
Pols: ‘De financiële haalbaarheid was nog enigszins in nevelen gehuld en wij hadden hulp van de gemeente Den Haag nodig. Het centercourt lag zo’n 1,80 meter beneden straatniveau, en het waterschap Delfland en de gemeente Den Haag hadden eind vorige eeuw bedacht dat ze het grondwaterpeil wel wat konden laten stijgen. Eigenlijk stond het centercourt daardoor met zijn voeten in het water, want het grondwaterpeil lag hier slechts 30 centimeter onder de tennisbanen. Het was dus het hele jaar door vochtig, waardoor de banen heel hard en glad werden. Eigenlijk vonden we allang dat je bij een internationaal toernooi, waar veel geld mee gemoeid is, niet afhankelijk mag zijn van zo’n centercourt, maar de middelen ontbraken om daar wat aan te doen.’
Veertig parkeervergunningen
Ook het parkeren vormde een groot probleem. Begin deze eeuw voerde Den Haag het betaald parkeren in om de parkeerdruk in Scheveningen te verminderen. Eerst was er alleen aan de boulevard betaald parkeren. Daarop gingen de strandgangers in de woonwijken parkeren en rond 2003 moest men ook in de Berkenbosch Blokstraat, waar de tennisclub ligt, betalen om te kunnen parkeren. Met medewerking van twee wethouders werd voor de Mets een speciale parkeerregeling in het leven geroepen: de club kreeg veertig parkeervergunningen tegen een bezoekerstarief.
‘Daarmee konden wij in de straat en aan de achterzijde van het park veertig auto’s van onze leden kwijt’, legt Pols uit. ‘Maar de gemeente wilde eind 2017 een uniform parkeerbeleid over de hele stad uitrollen. Die uniformiteit was een bedreiging voor ons, want binnen de uniforme regeling pasten geen Mets-parkeervergunningen meer.’ De Mets ontving een brief van de gemeente waarin stond dat de Mets-regeling hoe dan ook zou verdwijnen, maar niet voordat er een goed alternatief zou zijn.
|
|
‘Die uniformiteit was een bedreiging voor ons; binnen een uniforme regeling pasten geen Mets-parkeervergunningen’
| |
|
Gifangel
In september vorig jaar kwam op uitnodiging van Pols een aantal betrokken gemeenteambtenaren op bezoek. Als de Mets-regeling zou verdwijnen, zouden leden tussen de 1,75 en 2,25 euro per uur moeten betalen; een paar uurtjes tennissen zou dan een kostbare zaak worden.
‘Maar wat nog veel erger was, en daar zat de gifangel: je mag maximaal twee uur parkeren. Je kon dus niet binnenkomen, gezellig een kopje koffie drinken, wat gaan tennissen en na afloop een hapje eten. Voor 10 tot 15 procent van onze leden werd het tennissen op de Mets op deze manier onaantrekkelijk, en nieuwe aanwas van leden kon je ook wel vergeten. De problematiek voor de club werd duidelijk: met het nieuwe parkeerbeleid zou de tennisclub niet overleven. De enige oplossing was parkeren op eigen terrein. Hiermee zouden we twee vliegen in één klap slaan: we waren verlost van de grillen van het parkeerbeleid van de gemeente Den Haag, en als we dan toch van een deel van het centercourt een parkeerterrein zouden maken, konden we meteen ook de banen aanpakken.’
|
|
‘Hiermee sloegen we twee vliegen in één klap: we waren verlost van de grillen van het parkeerbeleid van Den Haag, en als we dan toch van een deel van het centercourt een parkeerterrein zouden maken, konden we meteen de banen aanpakken’
| |
|
 | | Ivo Pols bij het nieuwe parkeerterrein |
|
|
Zelf een potje
Er kwam echter wat vertraging in het project, omdat de wethouder van Sport eerst nog een ultieme poging wilde wagen om oplossingen op straat te vinden. Het opofferen van vierkante meters sport voor een parkeervoorziening leek hem geen goede zaak. Maar medio oktober werd Pols alsnog verzocht ‘het parkeren op eigen terrein uit te werken en daar een prijskaartje aan te hangen’. De gemeente zou bezien welke financiële middelen er waren om het plan mogelijk te maken.
De Mets liet tekeningen maken en Oosthoek werd uitgenodigd offerte uit te brengen. De gemeente besloot 60 procent van de kosten te subsidiëren en gelukkig had de tennisclub zelf geld opzijgezet om het resterende deel te bekostigen, omdat er toch ooit iets aan het centercourt moest gebeuren. Pas begin februari 2018 gingen de seinen op groen en belde Pols Piet Oosthoek met de woorden: ‘Zit je goed? Het project gaat door en je moet over een maand starten.’ ‘Uiteindelijk begonnen de werkzaamheden op 7 april. Alles moest snel gerealiseerd worden, want op 1 april startte het tennisseizoen, het internationale toernooi kwam eraan en op 1 juni zou de nieuwe parkeerregeling voor de tennisclub ingaan.’
Liefde voor het vak
Er werd aangevangen met alleen een plattegrond; tijdens de bouw werden de details bepaald. Dat is redelijk bijzonder, vindt Pols. ‘We hadden weliswaar een offertebegroting, maar dat werd een open begroting. Ik had echter zoveel vertrouwen in Oosthoek, dat ik dit wel aandurfde. Er werken zeer ervaren vakmensen die nog echt liefde voor het vak hebben. Als ik hier ’s morgens kwam en er was een probleem, dan zei uitvoerder Frans dat hij de avond ervoor thuis op de bank al had nagedacht over een oplossing.’
|
|
‘We hadden weliswaar een begroting, maar dat werd een open begroting. Ik had echter zoveel vertrouwen in Oosthoek, dat ik dit wel aandurfde’
| |
|
Met Oosthoek werd de afspraak gemaakt dat Pols de kosten tijdens de rit goed in de gaten zou houden. Dit betekende wel dat hij er twee maanden lang bovenop zat, maar omdat hij projectleider is geweest in de bouw, weet hij wat een bouwproces inhoudt.
De machines kwamen op straatniveau binnen; daarom werd er allereerst een hellingbaan gecreëerd om bij het lager gelegen centercourt te kunnen komen.
Daarna kon het parkeerterrein op hoogte worden gebracht met 2000 kuub zand. Pols lacht als hij eraan terugdenkt. ‘Midden op het centercourt stond een vrachtwagen zand te lossen. De chauffeur zei: “Dit is nou bijzonder. Drie jaar geleden keek ik vanaf die tribune naar de internationale wedstrijden en nu sta ik hier met mijn vrachtwagen.” De vereniging draaide in de tussentijd gewoon door; de competitie was begonnen en er werden wedstrijden gespeeld.’
Schelpen
De banen waren half mei al bespeelbaar en de parkeerplaats, die plaats biedt aan 38 auto’s, was op 5 juni klaar. Het parkeerterrein is gedeeltelijk bestraat en gedeeltelijk bedekt met schelpen. Dit past binnen het gemeentebeleid, in die zin dat de gemeente niet meer toestaat dat er in Scheveningen op eigen terrein alleen verharding komt. Het regenwater moet in de schelpenvakken wegzakken. De omzoming, de klimop die in 2004 is geplant, is gehandhaafd.
‘Omdat het centercourt verlaagd ligt, komt er incidenteel veel regenwater terecht’, vertelt Pols. ‘Zo stroomt er veel water van de trappen van de oude tribunes die langs de banen liggen. Er moesten dus voorzieningen komen om dit water af te voeren. Er is drainage gelegd, er zijn twee putten aangelegd met pompen erin en die zijn weer aangesloten op het riool. Voorheen stond het centercourt na een fikse regenbui in een mum van tijd blank, maar in de nieuwe situatie kan er binnen 20 minuten weer worden gespeeld. De tribunecapaciteit zal straks goed zijn voor 1500 man. Er moeten nog wat werkzaamheden worden uitgevoerd, maar ik heb de indruk dat alles binnen de begroting is gebleven.’
Oosthoek: ‘We werken met de RAW-systematiek en hadden een begroting gemaakt voor de gemeente. Maar van die oorspronkelijke begroting is tijdens de uitvoering niet veel overgebleven. Er moest enorm veel worden aangepast, maar we zijn heel transparant ten opzichte van elkaar geweest wat betreft de kosten.’
Altijd oplossingen die een ander niet heeft
Er ligt nu dus Gravelplus Premium op de banen van het centercourt. In het verleden legde Oosthoek diverse van deze banen aan voor BHS Sportservice, maar dit bedrijf werd verkocht en Oosthoek had geen licentie meer om Gravelplus-tennisbanen aan te leggen.
Oosthoek: ‘Pols was het niet eens met deze beperking en nam contact op met de leverancier van het gravel. Tenslotte hadden wij bij de Mets al de eerste Gravelplus Premium-testbaan aangelegd.’ En vier jaar later renoveerde de Oosthoek Groep nog eens vijf tennisbanen. Oosthoek heeft al zo’n honderd tennisbanen gerenoveerd en Pols wilde per se met Oosthoek werken: ‘Hij vond dat wij altijd oplossingen hebben die een ander niet heeft. Bij de aanleg van de Gravelplus Premium-banen in 2013 hadden we uiteraard discussies. Pols had bijvoorbeeld gerekend met een buis naar het hoofdriool van 125 centimeter doorsnee. Wij zeiden toen: leg er nou maar een van 160 centimeter in; daar kun je alles zonder problemen op aansluiten. Hij vond dat wij het onnodig duur maakten met die buis van 160 centimeter, maar na een stortbui was hij toch blij met die grotere diameter, want het water was zo weg. Met de oplossingen die we destijds aandroegen, hebben we kennelijk zoveel vertrouwen gekweekt bij Pols dat hij bij voorkeur niet met een andere aannemer wilde werken bij de renovatie van het centercourt.’
Oosthoek wil kwaliteit leveren en niet dingen ‘afraffelen’. ‘Mijn vader zei altijd: De ergernis over slechte kwaliteit duurt langer dan de vreugde van een lage prijs. Als je goede naam kapot is, duurt het herstel daarvan langer dan het volmaken van een lege portemonnee.’ En zo zijn er toch maar weer een paar prachtige banen en een parkeerterrein gecreëerd op het centercourt van deze legendarische tennisclub.
|
|
‘De ergernis over slechte kwaliteit duurt langer dan de vreugde van een lage prijs’
| |
|
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
